قرار شده بود تمثال مبارک حضرت امام (ره) را طراحی کنم. کار خطرناکی بود؛ در صورت لو رفتن عواقب شدیدی داشت که کمترین جریمه آن حبس انفرادی در سازمان امنیت بغداد بود. با توکل به خدا شروع کردم، اولین کاری که باید انجام می‌شد به دست آوردن تصویر امام راحل (ره) بود.
به گزارش ایسنا، حسین خسروی از آزادگان دوران هشت سال دفاع مقدس در خاطره ای از حال و هوایی دهه فجر در اسارتگاه های دشمن بعثی روایت می کند: سال ۱۳۶۶در رابطه با برگزاری جشن‌های دهه فجر تصمیماتی گرفته شد. من به عنوان مسئول فرهنگی آسایشگاه خودمان انتخاب شدم. باتوجه به علاقه خاصی که به خطاطی و نقاشی داشتم، با کمترین امکانات تمرین را شروع کردم.
قرار شده بود تمثال مبارک حضرت امام (ره) را طراحی کنم. کار خطرناکی بود؛ در صورت لو رفتن عواقب شدیدی داشت که کمترین جریمه آن حبس انفرادی در سازمان امنیت بغداد بود. با توکل به خدا شروع کردم، اولین کاری که باید انجام می‌شد به دست آوردن تصویر امام راحل (ره) بود. کار بسیار مشکلی بود. عراقی‌ها نسبت به تصویر ایشان خیلی حساسیت نشان می‌دادند.
با هماهنگی مسئول روزنامه، تصویر کوچکی که در روزنامه‌ای بود درآوردیم؛ این تصویر از دلِ یکی از راهپیمایی‌های ایران برداشته شده بود. چون عکس امام راحل(ره) در قطعه خیلی کوچک چاپ شده بود، مجبور شدم آن را جدول‌گذاری کنم. پس از آن روی پارچه‌ای با ابعاد ۷۰×۱۰۰ کشیدم. چندین روز وقت برد تا تمام شد. برای برنامه‌های دهه فجر، تصویر را تحویل مسئولان اردوگاه دادم. قرار شده بود تصویر نقاشی شده، بین آسایشگاه‌ها دست به دست شود. بچه‌ها حسابی روحیه گرفته بودند. حال و هوای دهه فجر خیلی به همه چسبید.
حدود یک هفته پس از پایان مراسم جشن‌های انقلاب، سوژه بالاخره لو رفت و سربازان عراقی آمدند سراغم.
انتهای پیام
منبع:ایسنا
