هیچکس نمی‌تواند ادعا کند فوتبال ایران صد درصد پاک است. اساسا چنین ادعایی در مورد هیچ‌یک از فضاهای انسانی نمی‌تواند صادق باشد؛ چرا که به هر حال بشر «ممکن‌الخطا» است. با این حال این طور هم نیست که هر اشتباهی یک پشت پرده مخوف و اسرارآمیز داشته باشد.
به گزارش ایسنا، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «از این وحشتناک‌تر ممکن نیست. سطح کل‌کل، کری‌خوانی و اتهام‌زنی در فوتبال ایران به جایی رسیده که به هیچ بازیکنی اجازه هیچ‌گونه اشتباهی داده نمی‌شود. هزاران نفر با منفی‌ترین نگاه ممکن، با ذره‌بین دنبال کشف اشتباه هستند تا فورا سناریو بنویسند و بازیکنان نگون‌بخت را به تبانی و زد و بند متهم کنند. هیچکس نمی‌تواند ادعا کند فوتبال ایران صد درصد پاک است. اساسا چنین ادعایی در مورد هیچ‌یک از فضاهای انسانی نمی‌تواند صادق باشد؛ چرا که به هر حال بشر «ممکن‌الخطا» است. با این حال این طور هم نیست که هر اشتباهی یک پشت پرده مخوف و اسرارآمیز داشته باشد.
آخرین نفری که آوار اتهامات در فضای مجازی روی سرش خراب شده پارسا جعفری است؛ دروازه‌بان ۲۲ساله ذوب آهن که در دیدار با پرسپولیس یکی از بدترین روزهای زندگی‌اش را پشت سر گذاشت. او روی یک سانتر بسیار معمولی دچار اشتباهی فاحش شد و توپ را درون دروازه خودی جا داد. پس از این مسابقه خیلی‌ها به جعفری اتهام زدند که عمدا مرتکب چنین اشتباهی شده است. آیا سند و مدرکی دارند؟ نه. تمام استناد این ادعای بزرگ، به فاحش‌بودن اشتباه گلر ذوب آهن است. پرسش اما اینجاست که آیا جعفری نخستین دروازه‌بان جهان است که مرتکب خطایی بزرگ می‌شود؟ یعنی تا به حال هیچ گلری در دنیا از این گل‌ها نخورده؟ دخه‌آ چند بار از این اشتباهات درون دروازه منچستریونایتد داشته است؟ آیا تمام آنها حاصل زد و بند دروازه‌بان اسپانیایی با رقبای شیاطین سرخ بوده است؟ طبیعتا نه.
چیزی که آرام‌آرام در فوتبال ایران فراموشش کرده‌ایم، این است که باید با آدم‌ها مثل «آدم» برخورد کنیم. این همه لگدمال‌کردن شأن انسانی افراد مختلف و اصرار بر تخریب و تحقیر آنها از کجا می‌آید؟ چرا به همین راحتی به آبرو و اعتبار انسان‌ها چوب حراج می‌زنیم و آنها را بی‌رحمانه زیر شدیدترین فشار ممکن قرار می‌دهیم؟ آیا فکر نمی‌کنیم که اگر اتهام‌زنی‌های ما یک درصد واهی و بی‌اساس بود، مرتکب چه فعل غیراخلاقی بزرگی شده‌ایم؟ این رقابت سیاه برای خراب‌کردن سایرین و این حجم از تولید انرژی منفی، قطعا در چرخه طبیعت به خودمان هم ضربه می‌زند. مگر ما جایی بیرون از این جامعه زندگی می‌کنیم؟ طبیعی است که بدبینی تشدیدشده به این شکل می‌تواند در نهایت گریبان تک‌تک اعضای جامعه را بگیرد.
یک مساله کلیدی را هم نباید از یاد ببریم و آن نقش مخرب فضای مجازی است. می‌گویند برخی از کانال‌های بزرگ و چند صد هزار نفری هواداران پرسپولیس و استقلال را در شبکه‌های اجتماعی، یک گروه یا فرد مشترک اداره می‌کنند. پس طبیعتا به سود آنهاست که تبانی نامرئی کشف کنند، اتهام بزنند، دروغ بگویند، جنجال بسازند و به هر قیمتی فقط لایک و فالوئر بگیرند. آنها وارد صنعت سیاه چاپ اسکناس و کسب درآمد نامشروع شده‌اند. خیلی از مخاطبان هم ناخواسته ابزار دست این آدم‌ها هستند. خوب است به آدم‌ها رحم کنید. به خدا قسم در زندگی تک‌تک ما هم ممکن است یک لحظه توپ از دست‌مان در برود و داخل دروازه بیفتد. اگر امروز به بقیه رحم کنیم، آن روز هم بقیه به ما رحم خواهند کرد. کاش ریشه درخت انصاف را نکنیم، وگرنه سایه‌اش از سر همه ما کم خواهد شد.»
انتهای پیام
